Χίλντα Παπαδημητρίου – Για μια χούφτα βινύλια

Στις αρχές του περασμένου μήνα κυκλοφόρησε η σειρά Μεταίχμιο pocket που περιλαμβάνει «βιβλία γνωστών συγγραφέων που έκαναν ήδη μια πετυχημένη πορεία στην ελληνική αγορά με την κανονική τους έκδοση και αρκετό χρόνο μετά την έκδοση αυτή επανακυκλοφορούν σε μικρό σχήμα, με πολύ χαμηλή τιμή» όπως μας πληροφορούν από το Μεταίχμιο. Η σειρά αποτελείται από δέκα βιβλία για την ώρα και στην πλειοψηφία τους είναι αστυνομικά μυθιστορήματα – προφανώς! Μακάρι να κυκλοφορήσουν στο μέλλον περισσότεροι τίτλοι και από τα υπόλοιπα λογοτεχνικά παρακλάδια αφού τα βιβλία τσέπης και φθηνά είναι και καλόγουστα. Το σενάριο να κυκλοφορούν νέοι τίτλοι σε έκδοση τσέπης λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία της κανονικής τους έκδοσης, παραείναι καλό για να γίνει αληθινό…

Στο βιβλίο της Χίλντας Παπαδημητρίου τώρα. Η αλήθεια είναι πως δεν το ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα. Η ιδέα του φόνου ένος συλλέκτη βινυλίων μου ειχε φανεί ενδιαφέρουσα αρχικά, όμως δεν εξελίχθηκε σε κάτι που να με ενθουσιάσει. Οι χαρακτήρες του βιβλίου μου φάνηκαν κάπως καλουπωμένοι και προβλέψιμοι, η ιστορία πατάει σε όλα τα χαρακτηριστικά κλισέ του ιδιώματος με τις αναμενόμενες εντάσεις και υφέσεις, και το τέλος είναι κομματάκι άγαρμπο και βιαστικό. Γενικότερα, το «Για μια χούφτα βινύλια» μου άφησε την εντύπωση πως είναι γραμμένο από μία λάτρη των αστυνομικών βιβλίων και της ροκ (με την ευρεία έννοια) μουσικής αλλά χωρίς αυτό να αρκεί για την δημιουργία ενός καλού (με την υποκειμενική έννοια – προφανώς!) βιβλίου.

Υ.Γ.1 Αν κάποιος δεν έχει διαβάσει το «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» της Αγκάθα Κρίστι, να είναι προετοιμασμένος για την αποκάλυψη του δολοφόνου προς το τέλος του βιβλίου.
Υ.Γ.2 Ούτε σε μυθιστόρημα δεν μπορώ να συμπαθήσω μπάτσο τελικά.